Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

Μας βιάζουν χωρίς σάλιο...

...και εμείς τους λέμε "κι άλλο".
Ξεκινήστε πρώτα από εδώ: Η εκκωφαντική σιωπή, Ποια βία;, Δεν έχει νόημα πλέον, Ενός λεπτού ντροπή. (και πάνω στην εικόνα για τα του καίσαρος...)

Στην συνέχεια, επειδή δεν υπόσχομαι ότι θα μείνω κόσμιος απομακρύνεται τα παιδιά και τους θεούσους από την οθόνη, και πάρτε νερό και ξηρά τροφή. Έχω την βεβαιότητα ότι αυτό το ποστ θα βγει σε μέγεθος θωρηκτού Ποτέμκιν.

Βάλτε και τον δίσκο να παίζει:


Τα περιστατικά πλέον εμφανίζονται με ρυθμό καταιγίδας. Δεν προλαβαίνεις να πάρεις ανάσα από το ένα σοκ και σου σκάει στην μούρη το επόμενο. Αν βέβαια είσαι ακόμα άνθρωπος και όχι ρομπότ, κτήνος, αποκτηνωμένος, αποχαυνωμένος.

Χωρίς καν να ψάξω στο μεγάλο ρουφιάνο, θυμάμαι: Νίκολας Τόντι, Κάρμεν, Μάριος Ζ, 15χρονος Αφγανός (όνομα, έστω μικρό δεν έχει αυτός?), ο πυτζαμοφόρος Τουήτυ. Εμπρησμός σε σπίτι μεταναστών στην Σπάρτη. Και σίγουρα ξεχνάω πολλούς ακόμα.
Όπως την κοπέλα που πήραν ανάμεσα μας, όπως αποχωρούσαμε από την πορεία στις 11 Μαρτίου, χωρίς να γίνεται το παραμικρό και αφού μας είχανε φλομώσει στην πίεση και στα χημικά τα ΜΑΤ.
Και λίγο, όχι πολύ, λίγο πιο πίσω: Κούνεβα, Κυριμοπούλου, Ηλιόπουλος, Γρηγορόπουλος, Αυγουστίνος, Πράσινα Σταράκια.

Αύξηση ΦΠΑ. Μείωση "δώρων" (δεν είναι δώρα ρε ζώα, δουλεμένα λεφτά είναι) και επιδομάτων στο Δημόσιο (ούτε αυτά είναι επιδόματα ρε ζώα, πονηρές αυξήσεις που σας τις έδωσαν με αυτό τον τρόπο για να μπορούν να σας τις κάνουν ότι θέλουν αυτό είναι).

[ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΜΙΛΗΣΕΙ ΚΑΝΑΣ ΚΑΡΙΟΛΗΣ, ΟΧΙ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ. Ιδιωτικός είμαι, από αυτούς που δουλεύουν χωρίς ωράριο και χωρίς συνθήκες. Έχω υπάρξει και μικρομεσαίος επιχειρηματίας παλαιότερα. Για να βγάζω και στις 2 περιπτώσεις λιγότερα από έναν μέσο δημόσιο υπάλληλο. Αυτό όμως δεν με κάνει να θέλω να ψοφήσει ο γάιδαρος των δημοσίων υπαλλήλων.]

Βία, βία, βία... Και το κακό είναι ότι την συνηθίζουμε... Μας κακοφαίνεται, μας πνίγει -σε όσους τουλάχιστον ακόμα δεν έχει πιάσει η λοβοτομή, αλλά την συνηθίζουμε...Ή απλά, την καταπίνουμε με δυσκολία.

Ζαρντινιέρες, πράσινα σταράκια, Πυρήνες της φωτιάς και 15χρονα παιδάκια...

Βία κάθε μέρα, όλη μέρα, με διάφορες μορφές.

Βία δεν είναι η καθημερινή μας εναγρίωση από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης? Όπου έχεις "μισθωτούς" μερικών δεκάδων χιλιάδων ευρώ να σου αναλύουν την... ακρίβεια στο καλάθι την νοικοκυράς. Πάντα αντικειμενικά, πάντα ανεξάρτητα, πάντα αδέσμευτα και πάντα για το δικό μας το καλό.
(πριν λίγες μέρες ξύπνησα και είδα στην αποβραδίς ανοιχτή τηλεόραση με κλειστή τη φωνή τον υπότιτλο, κάτω από τη φάτσα του Γ.Παπαδάκη-Καλημέρα Γελάδα: "Πως θα ΜΑΣ επηρεάσουν τα νέα μέτρα". Τι "ΜΑΣ" ρε ΚΑΡΙΟΛΗ, που να σου μαδήσουν το μουστάκι? Το ίδιο θα επηρεάσουν εμένα και εσένα? Τα ίδια βγάζω εγώ, τα ίδια βγάζεις εσύ? Λίγη τσίπα ρε μπάσταρδε, άστο σκέτο, "Πως θα επηρεάσουν τα νέα μέτρα", μην βάλεις το ΣΑΣ και μας φτύσεις κατάμουτρα, άστο έστω σκέτο!)

Ή δεν είναι βία όλα τα ρι-άλητη σόου, όπου, άντε, ας πάει στο διάολο όταν βλέπουμε κάνα ψώνιο που θέλει να κάνει καριέρα, όχι ότι γουστάρω, αλλά δε γαμιέται, τα άλλα, όπου "ελάτε να σας χαστουκίσουμε κατάμουτρα, να σας ξεφτιλίσουμε, να δείξουμε σε όλο τον κόσμο τι άχρηστοι είσαστε ή πόσο άτυχοι και δύστυχοι υπήρξατε" και σαν ανταμοιβή ΙΣΩΣ ανέβει η δουλειά στην ταβέρνα σας/ξεχρεώσετε τα δάνεια σας/σας χτίσουμε νέο σπίτι.
[Λαζόπουλε, τόσα αποσπάσματα από τηλεοπτικές εκπομπές δείχνεις, με αυτή την ξεφτίλα όπου έχει πάρει πρωτοκαθεδρία το κανάλι που σε πληρώνει, θα ασχοληθείς???]

Βία δεν είναι το να πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ ή στη λαϊκή και να γυρίζω, μήνα με το μήνα με ολοένα μικρότερο καλάθι -ή πιο άδειο πορτοφόλι?

Ή μήπως δεν είναι ΒΙΑ το να παίρνω 1100€ το μήνα και να λέω "και πάλι καλά" γιατί οι περισσότεροι -και όχι μόνο στην χώρα μου- παίρνουν πολύ λιγότερα. Τώρα, αν αυτά μου αρκούν απλώς για να έχω μια ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ διαβίωση, χωρίς ιδιαίτερα φρου φρου και χωρίς στερήσεις ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ, είναι άλλο καπέλο. Όχι, δεν ζηλεύω ούτε θέλω κούρσες, βίλες και εξωτικά ταξίδια. Αλλά να μπορώ να πάω σε μια γαμημένη συναυλία, ένα γαμημένο θέατρο και ένα γαμημένο ταξίδι, χωρίς να σκέφτομαι ότι τον επόμενο μήνα θα μου φτάσουν ίσα πως για τους λογαριασμούς. ΚΑΙ ΟΧΙ, ΔΕΝ ΚΛΑΙΓΟΜΑΙ. Θεωρώ ότι ακόμα είμαι στους προνομιούχους. Που μπορώ να ξέρω ότι έστω και έτσι, μπορώ να πάω ένα ταξίδι.
Μεγάλο μέρος των γύρω μου δεν ξέρει αν θα έχει να φάει. Όχι σε ένα μήνα. Σήμερα. Επειδή δεν είναι οι φίλοι μου, δεν πάει να πει ότι δεν ξέρω ότι υπάρχουν και που είναι.

Σας έχει τύχει να έρθει άνθρωπος πάνω από το τραπέζι που τρώτε και να σας ρωτήσει αν μπορεί να πάρει το κόκκαλο με το κρέας από το πιάτο σας? Το καλαμάκι με το ένα κομματάκι κρέας που περίσσεψε στο πιάτο? Το πρώτο έτυχε σε εμένα. Το δεύτερο στον αδερφό μου. Το δεύτερο συνέβη στην Αθήνα. Το πρώτο στις Βρυξέλλες.
ΣΤΗΝ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ ΓΑΜΗΜΕΝΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ.
Και όχι, αυτό δεν με κάνει να αισθάνομαι τυχερός και να λέω πάλι καλά για μένα. Με κάνει να ντρέπομαι που ζω σε αυτό το κόλπο και που δεν το αλλάζω.

Ξέφυγα τελείως. Το ξερα ότι θα γίνει.

Από που ξεκινήσαμε? Πρέπει να έχει τελειώσει και η μουσική τώρα. Οκ, πάμε άλλο ένα:



Ξεκινήσαμε λοιπόν, προφανώς με την περίπτωση του 15χρονου Αφγανού που έγινε κομμάτια από μια βόμβα. Άλλο ένα περιστατικό άμεσης, ωμής βίας. Το οποίο έχει μια χλιαρή αντίδραση από όλους μας. Εννοώ και μπλογκς και πολίτες.

Να φταίει το σόκ? Να φταίει που στην αρχή δεν ξέραμε τι και πως, ποιος και από ποιον?
Μπορεί.

Στην περίπτωση του Νίκολας Τόντι, τι έφταιγε? Ότι ήταν ξένος? Ότι δεν σκοτώθηκε στα Εξάρχεια? Σκατά, τα ίδια αναρωτιόμουν και στις 21 Φεβρουαρίου.

Ξέρετε τι γίνεται? Δεν φταίμε ακριβώς ούτε και εμείς, ούτε τα αντανακλαστικά μας. Οι ίδιοι πάνω κάτω άνθρωποι είμασταν που ενωθήκαμε στις φωτιές του 2007, οι ίδιοι πάνω κάτω τον Δεκέμβρη του 2008. Φτάσαμε στο 2010. Απλά, το σύστημα έχει βρει τον τρόπο:

"ΘΑ ΣΑΣ ΕΞΟΥΘΕΝΩΣΩ ΚΑΡΙΟΛΗΔΕΣ, ΠΡΙΝ ΠΡΟΛΑΒΕΤΕ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΜΑΖΙ ΣΑΣ. ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΡΕΜΑΛΙΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΉ ΔΙΚΑΙΟΣΎΝΗ.
Δεν θα ξέρετε που να πρωτοτρέξετε. Πορεία για το ασφαλιστικό? Τα μέτρα? Να συμπαρασταθείτε στην χήρα του Τόντι ή στην μάνα του Αφγανού? Ή να επιβιώσετε εσείς οι ίδιοι?
ΚΟΥΦΑΛΕΣ, ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΧΑΜΠΑΡΙ. ΕΙΣΤΕ ΛΙΓΟΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΑΦΗΣΩ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΠΟΛΛΟΙ."

Όχι, μην νομίσετε ότι το έχασα και έγινα ο αντιδραστικός Λιακόπουλος. Δεν χρειάζεται καν να υπάρχει συνωμοσία ή οργανωμένο σχέδιο πίσω από αυτό. Φυσική εξέλιξη είναι.

Οι λίγοι και εκλεκτοί, κρατάνε την πίτα στα χέρια τους, πιέζουν τους πολλούς, τους αποχαυνώνουν, τους ξυπνάνε τα ταπεινά ένστικτα επιβίωσης, εκμεταλλευόμενοι ταυτόχρονα την έλλειψη παιδείας -που οι ίδιοι φυσικά δημιουργούν- και τους αφήνουν να τρώγονται μεταξύ τους.

Και αυτούς τους λίγους που δεν μασάνε από αυτά? Ε, σε αυτούς, δώσε τους από ένα προσωπικό χώρο να τα λένε να εκτονώνονται (λέγε με μπλογκ, τουήτερ κλπ), στους πιο οργανωμένους ή χωμένους από αυτούς δώστους κάνα πόστο, κάνα κόμμα, καμιά πιθανότητα για βουλευτική έδρα για να έχουν να πορεύονται και να αλληλοτρώγονται (δε φαντάζομαι να θέλετε να πω και ονόματα ε?) και άστους.
Το πολύ πολύ, να εξοντωθούν από την προσπάθεια, να απογοητευτούν και να τα παρατήσουν ή μόλις πιάσουν το κοκαλάκι και το γλείψουν να κουνήσουν και καμιά ουρίτσα και να αλυχτάνε για τα μάτια του κόσμου.

Εδώ όμως είναι που κάποιοι λογαριάζουν λάθος. Γιατί σε κάποιους από εμάς μια μέρα θα γυρίσει το μάτι ανάποδα. Και κάποιοι δεν κουραζόμαστε.



Κρατάτε κάθε μέρα μέσα σας το πείσμα. Κρατάτε κάθε μέρα μέσα σας την οργή. Μην χάνετε ποτέ από τα μάτια σας το σωστό και το δίκαιο. Κάνετε κάθε μέρα το καλύτερο που μπορείτε για εσάς και τους γύρω σας. Μην μένετε σιωπηλοί. Μην απογοητεύεστε. Μην τα παρατάτε.
Διαγράψτε από το λεξιλόγιο σας την φράση "και μένα τι με νοιάζει?".
Όχι, ο καλύτερος κόσμος δεν είναι κοντά.
Όχι, δεν είναι εύκολο.
Αλλά αν τα παρατήσετε ΕΣΕΙΣ δεν θα έρθει ποτέ και για κανέναν.

"Και εγώ τι θα κερδίσω ρε αντιδρασεξ?"

Δεν ξέρω, απάντησε το μόνος σου. Θες την δική μου απάντηση?

Όταν θα κλείσω τα μάτια μου και θα κοιτάξω τον εαυτό μου ή νωρίτερα, όταν θα με κοιτάξει αργότερα η βαφτιστήρα μου ή όποιο και όσα παιδιά κάνω, θα μπορώ να πω:
"Δεν έμεινα σιωπηλός, δεν έμεινα άπραγος και αδιάφορος".

Hasta Siempre, ρε!

ΧΑΜΙΝΤΟΥΛΑΝ ΝΑΖΑΦΙ.
και όχι "15χρονος Αφγανός".
Όπως
ΝΙΚΟΛΑΣ ΤΟΝΤΙ
και όχι "25χρονος υδραυλικός"

Δείτε ακόμα:
Χαμιντουλάν Ναζαφί
Χαμιντουλάν Ναζαφί

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

Για την σημερινή ημέρα:

Μια φορά και έναν καιρό, πεθαίνει ένα λουκάνικο και εμφανίζεται στην πύλη του Παραδείσου.

Το βλέπει ο Άγιος Πέτρος, δεν καταλαβαίνει καν τι είναι, σαλτάρει.
"Τι ναι τούτο που ήρθε εδώ πάλι?"
Κοιτάει στα τεφτέρια με τα "εισερχόμενα", τίποτα. Κοιτάει στις "νέες αφίξεις", πάλι τίποτα.
"Φτου γαμώτο, την κάτσαμε".

Χτυπάει στο εσωτερικό τηλέφωνο, καλεί το γραφείο των Αρχαγγέλων:
"Έλα, Γαβρίλη, για κοιτάξτε με τον Μιχάλη στον κομπιούτορα σας εκεί μέσα, μου έχει έρθει εδώ ένα περίεργο πράμα, μακρόστενο, με 2 άκρες και δεν ξέρω τι είναι και τι να το κάνω... Τι? Δεν έχετε ούτε εσείς τίποτα? Φτου ρε πούστη μου, θα μας ξεχέσουν. Για ελάτε μέχρι εδώ να δούμε τι θα κάνουμε. Τι? Ναι, καλή ιδέα, ξυπνάτε και τον Χριστό να έρθει μπας και ξέρει τίποτα".

Κατεβαίνουν και οι 3 στη είσοδο, συναντιούνται με τον Άγιο Πέτρο.
"Ρε Χριστέ, ξέρεις εσύ τίποτα?"
"Τι να ξέρω ρε μαλάκες και με ξυπνάτε πρωί πρωί στις 11? Ασχολούμαι εγώ ποτέ με το μαγαζί?"
"Σκάσε μαλάκα και σοβαρέψου, αν πάρει χαμπάρι ο πατέρας σου τίποτα, την πουτσίσαμε και οι 4, θα πει ότι του διαλάμε το μαγαζί και θα μας μεταθέσει κάτω -και τους 4".
"Ρε σεις, έχω μια ιδέα! Δεν το πάμε στην μάνα μου, αυτή κάτι μπορεί να ξέρει."

Μια και δυο, παίρνουν το λουκάνικο και πάνε στην Παναγία.

"Ρε μάνα, μπορείς να βοηθήσεις? Έχει εμφανιστεί αυτό το πράγμα στην Πύλη και δεν λένε τίποτα ούτε τα χαρτιά ούτε το κομπιούτερ και κανείς μας δεν ξέρει τι είναι και τι να το κάνει. Σου θυμίζει εσένα τίποτα?"

"Τι να σου πω ρε γιέ μου. Εμένα μια φορά, σαν κρίνος μου φαίνεται!"

Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ.



Ευτυχώς ή δυστυχώς για εσάς, ο λόγος που δεν γράφω δεν είναι ότι έπαθα κάτι.
Οπότε μην ανησυχείτε ή χαίρεστε.

Ακόμα εδώ είμαι, κουφάλα νεκροθάφτη.


Απλά, μέσα στην κρίση, για να μην φάμε τελείως το .... πακέτο, μας έχει τραβήξει μέσα η καπιταλιστική ρουφήχτρα, με μικρά διαλείμματα, τα οποία κοιτάζω να εκμεταλλεύομαι με άλλους τρόπους (εκτός από την αντίδραση, υπάρχει και το αχαλίνωτο σεξ, για να μην ξεχνιόμαστε. Και όχι μόνο αυτό που θέλουν να μας κάνουν οι κρατούντες).
(άσε που από τότε που έγινα και άγιος με έχουν ξεσκίσει οι πιστοί στις προσευχές και τα τάματα).

Καλά τα πήγαμε, μέχρι νεωτέρας και μέχρι προσφυγής της χώρας στο ΔΝΤ την κρατήσαμε την μισθωτή σκλαβιά μας, με θυσία τον προσωπικό μας χρόνο -σχεδόν-.
Έχομεν ακόμα 1 εβδομάδα ανελέητου τρεχαλητού και μετά βλέπουμε.

Όχι τίποτις άλλο, αλλά με όλα όσα γίνονται τον τελευταίο καιρό, κανονικά είναι η χαρά του αντιδραστικού και γκρινιάρη μπλόγκερ. Πάλι ρε γαμώτο, έγινε η θάλασσα γιαούρτι και εγώ ξέμεινα από κουτάλι!

Υπομονή (για μένα) και πάλι εδώ θα είμαστε και θα τα λέμε.
Και έχουμε πολλλλλά να πούμε...

Για την ΓΣΕΕ που κάνει συνέδριο στην..... Χαλκιδική (κλασσικός προορισμός τουρισμού της εργατικής εστίας).
Για εταιρείες μικρές, που έχουν αποδεδειγμένα κοινωνική ευαισθησία και παρόλαυτα αναγκάζονται να κόψουν ένα μεροκάματο την εβδομάδα για να μην κόψουν άτομα (όχι, αυτό δεν είναι ειρωνικό).
Για τα περιθώρια αντίδρασης που έχουμε σαν άτομα και σαν ομάδες.
Και για πολλά πολλά άλλα...
Γεμίζω ιντερνετικές μπαταρίες και θα επανέλθω.

Όρεξη να χετε...

Μάκια ρε.

Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010

ΝΤΡΟΠΗ ΣΟΥ ΡΕ...


...ΚΑΡΙΟΛΗ ΜΠΑΤΣΕ.

griot_4 on Twitpic
(φωτό από το twitpic από τον werto1gf)

ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΛΕΖΟΣ ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΤΟΣΟ ΑΜΟΡΦΩΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΙΔΕΥΤΟΣ ΒΟΪΔΑΚΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ.

ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΚΑΡΙΟΛΗ, ΟΠΟΙΟΣ ΠΑΠΠΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΣΟΥ ΚΟΠΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ.


Νέο Ρεκόρ!

Αγαπητοί αναγνώσται
Ο κόσμος τα έχει χάσει και ψάχνει εναγωνίως πληροφορίες για τα νέα μέτρα.
Αυτό φάνηκε ολοκάθαρα στις επισκέψεις τy μπλογκ,
οι οποίες χτύπησαν "κόκκινο" σήμερα.

Ω ναι κυρίες και κύριοι:

Τρελαθήκαμε στα χιτς σήμερα για τα νέα μέτρα!
Όλοι έμπαιναν σήμερα στο μπλογκ, με κυρίως 2 αναζητήσεις:

ΣΕΞ
και
G@M1S1A @THENS!

Το έπιασαν όλοι το μύνημα, έτσιιιι?

Τρίτη 2 Μαρτίου 2010

ΓΑΠ - Για την Πατρίδα - 3

Κοροϊδεύετε τον ΓΑΠ όλοι ε?
Για την δήλωση του ότι

«Συγκινούμαι όταν βλέπω ανθρώπους στο δρόμο να μου λένε ότι είναι έτοιμοι να θυσιάσουν το μισθό τους για την πατρίδα».

Και μερικοί τον λέτε και ψεύτη, ότι "που του βρήκε αυτούς τους ανθρώπους στο δρόμο μωρέ?"

Δηλαδή, αν σας έλεγε:

"Συγκινούμαι όταν βλέπω τραπεζίτες στις συναντήσεις μου να μου λένε ότι είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τα κέρδη της τράπεζας τους για ένα μήνα για την πατρίδα"

ΘΑ ΤΟΝ ΠΙΣΤΕΥΑΤΕ Ε?

Και ένα βιντεάκι της κακιάς ώρας που έφτιαξα με το ποντικάκι μου...


ΓΑΠ για την ΠΑΤΡΙΔΑ 2!

Συναντάει ένας άνθρωπος του μόχθου τον ΓΑΠ στον δρόμο.


Και του λέει "Σας άκουσα προχτές στο Υπουργικό Συμβούλιο, που λέγατε για τη θυσία ενός μισθού.Θα ήθελα να σας δηλώσω ότι εγώ ευχαρίστως θα δώσω και τις αποταμιεύσεις μου για την πατρίδα."


"Μάλιστα, σκέφτομαι να βγάλω στο κλαρί τη γυναίκα και την κόρη μου και τα έσοδα να πηγαίνουν για την πατρίδα.Ακόμα, σκέφτομαι να βγω και εγώ στο κλαρί"
Τον κοιτάει ο ΓΑΠ έκπληκτος και του λέει:

"Ρε, μπας και μου λες μαλακίες?"
και απαντάει ο άνθρωπος:
"ΕΣΥ άρχισες πρωτος"


Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

Για την Πατρίδα ρε!


«Για την πατρίδα δίνουμε και το μισθό μας»

«Είναι έτοιμοι οι άνθρωποι τους ενός μισθού να βοηθήσουν τη χώρα», ανέφερε επίσης ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου στο υπουργικό Συμβούλιο.

Ο κ. Παπανδρέου είπε ότι συγκινείται ειλικρινά όταν τον σταματούν στο δρόμο και του λενε ότι «για την πατρίδα δίνουμε και το μισθό μας».

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_01/03/2010_325831

Έτσι, για την Πατρίδα:



Και αυτό μου έφερε στο μυαλό ένα άλλο κομμάτι από τις Τρύπες:






*συγγνώμη που έβαλα την σπαστική "λεκτική επαλήθευση" στα σχόλια. Έχουν όμως πολλαπλασιαστεί τα "σπάμ" σχόλια με κινέζικα και μου έχουν σπάσει τα νεύρα

Time

eXTReMe Tracker